Zainab Salbi
Aynı anneden doğmuş
Aynı köklerden emmişiz.
Ama bir lale bütün güzelliğiyle ortaya çıkarken sorgusuz, ben sorgularım hakkım var mı buna diye.
Aynı anneden, aynı köklerden gelmişiz.
Ama ben boyuna sorgularken kendimi, bir pınar düşünmez hiç, şurdan mı fışkırayım yoksa burdan mı diye.
Ama hani baharda çiçek açan ağaç gibi apaçık açsam kendimi bir
Hani bir esirgemesem gücünü kuşanmış çağlayanın huzurunu kendimden
Tereddütsüz, korkusuz açıversem geniş kanatlarımı,
Hava ne hisseder?
Yüreğim alıp beni nereye götürür?
Ah bilsem ki gül benim, diken benim.
Hani bir dert etmesem ve desem ki iyisiyle kötüsüyle bu benim.
Hani bir olduğum gibi görsem kendimi, gördüğüm şeyi sevsem ve yine.
Hani bir olduğun gibi görsem seni, ah, yekpare sevsem seni yürekten.
Hani bir bıraksam da püskürse içimdeki volkan neyi var neyi yoksa
Bıraksam, bahar tazeliğim beslese her şeyi
Bıraksam, tavus kuşum bütün güzelliği, olanca cazibesiyle açsa tüylerini
Bıraksam, batırsa dikenini arım kovanına çomak sokana
Ve bilsem ki budanan gülüm geri gelecek.
Aynı anneden doğmuş
Aynı köklerden emmişiz emmişiz ya,
Annemin verdiği her şeyden,
Lalenin açıklığından yani,
Çağlayanın gücünden,
Gülün hoş kokusundan,
Koruyucu iğnesinden arının,
Tavus kuşunun güzelliğinden,
Ve bir pınarın usulluğundan
Mahrum geçirmişim yıllarımı ben.
Hani bir durulsam artık bu bahar
Açık, geniş, güçlü, kırılgan, güzel yüreğimle.
Hayat nasıl olacaksa,
Bırakıyorum, olsun öyle.
*Türkçesi: Umur İda
Şiirin İngilizce orijinali için bkz.: http://zainabsalbi.com/babble/august-poem/