ESKİ MARLBOROUGH YOLU*

Vaktiyle servet aşkına vurup kazmayı toprağa

Avuçlarını yaladıkları yerde,

Bir başına dolaşıyor

Martial Miles şimdilerde.

Bir de Elijah Wood,

Vaziyet, fenalık peşinde.

Elisha Dugan bir yana,

Yok bir âdemoğlu daha.

Vahşidir Dugan, tabiatı böyle,

Boyuna keklik, tavşan derdinde.

Ne gam bilir ne tasa,

Avını yakalarsa.

Yaşar gider bir başına,

Ama pusudadır boyuna.

Değmesinler keyfine,

Karnını doyurduysa.

Oysa benim kanım kaynar baharda,

İçimde yolculuk aşkı,

Yürürüm çakıl taşlı

Eski Marlborough Yolu’nda.

Onarım falan hak getire,

Yürüyenler hani, nerde?

Yaşayan yoldur aslında

Hıristiyanlara kalsa.

Tek tüktür gelip geçeni.

Üstünde seğirtirse biri,

İrlandalı Quin’in

Misafiri besbelli.

Nedir bu yol, nedir,

Oracıkta bir sapak

Yahut sade bir olanak

Değilse bir yerlere götüren?

İşaret levhaları kocaman ve taştan,

Gelip geçen olmasa da o yoldan.

Onlar ki kasabaların mezar taşları

Üzerine kazınmış kralların adları.

Değer gidip görmeye

Gidebileceğin bir yer ve.

Elbet merak eder dururum

Hangi kral iş bildi,

Nasıl ve hangi çağda,

Hangi seçkinle bu taşları dikti?

Gourgas mı, Lee mi?

Clark, Darby, hangisi?

Ebediyen dursunlar diye,

Ne müthiş bir gayretle

Dikilmiş bu boş, bu taş tabletler;

Bir gezgin görür de figan eyler,

Ve tek satırlık kelama

Sığdırır ne biliyorsa.

Bir başkası okur da

Bulur derdine deva.

Benim de hatırımdadır

Böyle bir iki satır.

O ki yekpare edebiyattır,

Memleketin her yanına yayılır.

Çıkmaz okuyanın aklından

Ta aralığa kadar.

Baharda tekrar okunur,

Eriyince karlar.

Gün olur yekinir de

Kor isen evini arkada,

Dünya serilecek önüne

Eski Marlborough Yolu’nda.

H. D. Thoreau’nun Yürümek adlı denemesinden alınmıştır. A7Kitap 2021, Çev. Umay Öze